Al een lange periode worden dit soort goede raadgevers het internet opgeslingerd door mensen/professionals en beleidsmedewerkers die begaan zijn met het thema "eenzaamheid". Deze goede adviezen/ lessen bereiken echter zelden degene voor wie het bedoelt is. Deze blijven verre van het aannemen van goede raad en adviezen ( alhoewel, er zijn uitzonderingen gelukkig). Hoe komt dit?
Het is mi. allemaal verbonden aan angst. Angst verbergt namelijk een grote lege ruimte waarvan we niet weten wie we daar zullen zijn. Dit gebeurt omdat we te ver gezakt zijn in ons leed en lijden en eenzaamheid en ons aan die leegte hebben verbonden.
We hebben ons leven verbonden aan het "liever niet weten". Want wat zou er gebeuren wanneer we het wel gaan weten, wanneer we gaan inzien wat we moeten doen om van die eenzame gevoelens af te komen. Wat dan?? Ja, dan wordt je verantwoordelijk voor je eigen proces, voor je eigen verandering in je leven en dat is doodeng, dat is angst. Angst om te bewegen naar het goede, naar het fijne, naar het liefdevolle leven wat je eigenlijk wilt, maar je durft niet. Je weet immers wat je hebt en niet wat je ervoor terugkrijgt, dat is wat overtuigingen over onszelf en ons leven doen. We zijn er allemaal mee bekend, het is menselijk, het hoort bij ons, dus geen oordeel daarover.
Wat zo desastreus is aan angst is dat we niet durven om het in in de ogen te kijken en er tegen te zeggen. Oke, angst, je hoort bij mij, net als liefde dat doet of verbondenheid. Angst is echter (slechts) een element, een gevoel, een gedachte met een verleden wat deze heeft gevoed.
Kortom, je kunt beginnen om te gaan zeggen dat angst slechts een onderdeel is van je "mens zijn'. Het hoort bij je en zal ook altijd bij je blijven en dat is helemaal oke. Je kunt echter kiezen aan wie of wat in jezelf je aandacht naar toe gaat. Dat is het mooie aan je mens zijn, je hebt altijd een keuze. Jij bent in staat om je gedachten, je emoties en gevoel te beïnvloeden als je maar weet hoe.
Dus goed bedoelde adviezen en masterclass dit of zo, het zal allemaal wel waar zijn, maar je gaat het niet doen totdat je jezelf en je angst liefdevolle aandacht gaat geven en gaat accepteren dat het er mag zijn, maar dat het nu even niet nodig is. Dat het even mag gaan rusten. Dat je kiest voor liefde en groei en verbondenheid. Dan pas zal je angst zich gezien en erkent voelen en doen wat jij vraagt. Het zal gaan rusten, weliswaar sluimerend aanwezig zijn om je op juiste momenten in je leven te kunnen waarschuwen wanneer dat echt nodig is.
Houd niet langer vast aan je angst voor het leven dat je zo graag wilt. Leef niet met je angst , maar met je angst, maak het je bondgenoot, maar niet je vriend.
Ook jij kan nu kiezen voor hoop. voor liefde, voor vertrouwen en voor verbondenheid in je leven.
Doe je het..nu?
Comments