Teveel mensen in Nederland en in de wereld lijden op dit moment onder hun eenzame en ongelukkige gevoelens. Vele deskundigen, specialisten, wetenschappers en de overheid zijn zich hier steeds meer bewust van. Ze zijn doordrongen van het feit dat eenzaamheid een virus is geworden dat lastig te bestrijden is.

Ik heb in mijn leven verschillende fasen meegemaakt waarin eenzaamheid mij tegen de muur van het leven smeet. Het ging om gebeurtenissen in mijn leven die helaas bij velen herkenbaar zullen zijn. Een kindertijd met veel onveilige en angstige ervaringen, een pubertijd waarin het vormen van mijn identiteit de kop in werd gedrukt.

Toen ik 30 jaar was gebeurde er echter iets prachtigs en totaal onverwachts. Het was een inzicht dat mijn leven na mijn 30e levensjaar definitief vormde. Ik begon mijzelf onder de loep te nemen. Ik volgde opleidingen en trainingen die mijn nieuwsgierigheid en interesse wekten. Ik kreeg belangrijke inzichten waarom ik deed zoals ik deed. Ik kreeg - stapje voor stapje - inzicht in hoe mijn brein en mijn gevoel werkte. Ik begree.  p steeds beter dat ik de keuze had om mijn leven in te delen zoals ik dat wilde.
 
20 jaar later, op mijn 50e werd ik definitief voor de leeuwen geworpen. Ik maakte de keuze om te stoppen met de relatie met mijn grootste liefde. Een pijnlijke periode van eenzaamheid volgde. Ik vond het leven op dat moment niet waard om te leven. Ik voelde me zogezegd ”levensmoe”  en had geen zin meer in het leven.
 
Eenzaamheid voelde dagelijks als een mes dat door mijn gevoel sneed.  Mijn hele leven leek in stukken uiteen te vallen.  Mijn leven veranderde toch, ondanks de dagelijkse pijnlijke gevoelens van eenzaamheid en verlatenheid. Ik hield vol omdat ik geloofde dat er aan ieder begin ook een einde zou zitten.

Door de gebeurtenis op mijn 30e was ik overtuigd dat het leven gevierd mocht worden, maar dat tegenslag en verdriet daar ook bij hoorden. Deze overtuiging hield mij staande. Ik voelde dat ik nog lang niet klaar was met mijn leven. Nieuwe mensen kwamen op mijn pad. Ze waren nieuwsgierig en wilden zich verbinden met mij. Ik was echter niet bereikbaar en zichtbaar. Ik voelde me alleen en afgesloten.

Ik ben op retraite gegaan van 5 dagen waarvan ik hoopte antwoorden te vinden op al mijn eenzame problemen. Er waren 500 mensen op die retraite. Ik heb mij nog nooit zo eenzaam gevoeld als daar. Ik vertrok vroegtijdig gedesillusioneerd naar huis. Eenzaamheid bleef een dagelijks onderdeel van mijn leven. Het was oké dat het er was, maar ik accepteerde niet dat ik er nog langer door beperkt zou worden. Ik wilde weer verbinden met mijzelf en met anderen. 

Eind 2019 rondde ik een professionele opleiding af die gericht was op het aanpakken van eenzaamheid. Op een avond in januari 2020, heb ik me afgevraagd: “Wat wil je nu echt Ruud?”  Het antwoord kwam binnen, Ik wilde gelukkig zijn met mezelf. Onafhankelijk, zelfstandig en blij met mijn leven, met mijn hond, mijn huis, mijn kids en vooral in verbinding zijn met anderen en de wereld.

Om gelukkig te kunnen zijn kan ik niet anders dan in verbinding staan met anderen. Gezien en gehoord worden, gespiegeld worden, lol hebben samen en leren van de ander, daar word ik gelukkig van. Ik wil mij onvoorwaardelijk verbinden met anderen. Ik deel graag mijn ervaringen en kennis zonder oordeel met jou. Ik geloof in jouw herstel naar meer verbinding en minder eenzaamheid.

Het is mijn verlangen en geloof in jouw pad naar een leven met minder eenzame gevoelens dat mij drijft om al het goede te doen voor jou. Ik nodig je graag uit om inzicht en kennis te verwerven over het ontstaan van jouw eenzaamheid. en hoe je dat kunt aanpakken.  Praktisch - stapje voor stapje - ga je leren om een nieuwe weg in te slaan, op weg naar een leven met minder eenzame gevoelens.
 
Alles is liefde
Je bent welkom
Ik ben er voor je

Ruud